Μια ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη κίνηση λαμβάνει χώρα στην οικογένεια των μπλόγκερς αυτές τις ημέρες.
Ένας φίλος μας, ένας δικός μας άνθρωπος, τόλμησε και κατόρθωσε να πάρει συνέντευξη, την οποία και δημοσιεύει, από τον Βαγγέλη Βενιζέλο!
Μια επίσκεψη στο ιστολόγιο του αρκεί: http://agonek.blogspot.com
Αυτό που έχω επανειλημμένα υποστηρίξει είναι πως εμείς και κυρίως οι πιο ενεργοί μπλόγκερς πρέπει να τολμήσουν όσα η κατεστημένη δημοσιογραφία δεν μπορεί ή δεν θέλει.
Τα μικρο- ή μεγαλό- συμφέροντα κάποιων ΜΜΕ (των περισσοτέρων) έχουν επιλέξει πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για τους δικούς τους λόγους που δεν άπτονται του γενικού συμφέροντος, φυσικά.
Η λάσπη που έπεσε ήταν μπόλικη.
Τα κατέφεραν! Εύγε!
Όμως γνωρίζουμε όπως και γνωρίζουν πως η σημερινή ηγεσία του κόμματος δεν έχει νομιμοποίηση.
Με νοθείες και άλλα κόλπα μπορείς να βγάλεις αρχηγό κόμματος αλλά ευτυχώς εν έτη 2008 δεν μπορείς να βγάλεις πρωθυπουργό.
Μια προσεκτική ανάγνωση της πολιτικής κατάστασης οδηγεί ανενδοίαστα στο συμπέρασμα πως στο όνομα του φόβου που έχουν προς τον Βαγγέλη Βενιζέλο (καλώς ή κακώς, δεν το γνωρίζω) έχουν συμμαχήσει οι (ουχί αγαθές) πολιτικές δυνάμεις του τόπου μας. Γνωρίζουν πολύ καλά πως ο Βενιζέλος κατεβαίνει στην πολιτική δίχως τους, δίχως να έχει τάξει ή λάβει (δεν γνωρίζω εάν αυτό έγινε ηθελημένα ή εκ παραδρομής- σημασία έχει όμως πως αυτό έγινε). Το οποίο και σημαίνει πως εκλογή του ως προέδρου ενός μεγάλου κόμματος εξουσίας θα σημάνει και το τέλος της υπάρχουσας πολιτικής κατάστασης. Καραμανλής, Τσίπρας, και μεγάλο- συμφέροντα, δια μιας θα εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη. Γι αυτό και όλοι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον ΓΑΠ. Και ο ίδιος βέβαια απολαμβάνει αυτής της προστασίας του κατεστημένου. Γιατί όχι? Αυτός καλά κάνει. Τα συμφέροντα του φροντίζει. Εμείς όμως τι κάνουμε? Ή μάλλον, εμείς γιατί το κάνουμε; Εμείς γιατί συναινούμε?
Τι έχουμε να κερδίσουμε?
Θα ήταν ευχής έργον ένα οι μπλόγκερς, το πιο προοδευτικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, άρθρωνε ένα μεγάλο ΟΧΙ. Ένα μεγάλο ΟΧΙ στη καλά μαγειρεμένη και special σερβιρισμένη πολιτική εκτίμηση των βολεμένων μεγάλο-δημοσιογράφων και των φοβισμένων μικρο-δημοσιογράφων. Ένα μεγάλο ΟΧΙ στην οικογενειοκρατία και στα παιδιά του κομματικού σωλήνα. Ένα μεγάλο ΟΧΙ στην συμμαχία της πολιτικής με τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ένα μεγάλο ΟΧΙ στην συνομωσία των μετρίων.
Και ας αρθρώσει ένα συμπαθητικό ΙΣΩΣ στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που τολμά να ρισκάρει, που τολμά να παίζει δίχως σημαδεμένη τράπουλα, που τολμά να ονειρεύεται, να θέλει, να πασχίζει, να πέφτει και να ξανασηκώνεται. Εδώ είναι, ας τον ελέγξουμε, ας τον δοκιμάσουμε, ας τον γνωρίσουμε…μπορεί να αξίζει το κόπο, μπορεί και όχι.
Αλλά εν τέλει …τι άλλο έχουμε να χάσουμε?
Ο agonic έκανε ένα τολμηρό βήμα. Μπράβο του.
Ας τον ακολουθήσουμε!
Να είστε καλά!
